Omien sanoin lämmin da valgei.

On A.Volkoval runokniigu « Вечный огонь» «Iguine tuli». Se ei ole ku igaine linnan lagevol tuli,ku rohkevuksen simvolu.
Enzikse täs kniigas voi lugie livin tekstu,
a rinnal, ku zirkalos – ven’an tekstu.
«Iguine tuli» on kniigu omah kodih da omah muah nähte, oman kielen paginah nähte,
kudamis lugijäl tulou sydämen lämmin
da ilman valgei.
Kačo ,mi runoilijan syväimel on
«Livvin randaine»:
«Sinine, vihandu, harmai,-
Ongo se kaunis da čoma,
Ongo se kuldaine armas,
Sydämen kibiessäh oma.»

Tämä kniigu on rahvahan elaijan da kul’tuuran taijolline tutkimine (художественное исследование)
da sydämelline hengeline muailman
ellendämine.
Parahat prouzupaginat on « Moskovu tapoi»
(«Москва сгубила») ,kui Akimal rodih surmassah paha Moskovan elaijan nähtyy.
A sanelukse ... Читать дальше »

Päivypaston kirjaizet.



On kaunehes Karjalas kirjuttajua, dai knigua
livvin kielel on kaikenmostu, vai lugiekkua.
Täs tahton sanella O. Moŝnikovah nähte.
Hänen ammatti on tulen sammutus, dai ruavon häi sellittäy hyvin, ga sydämes hänel
palau runon suvaičus. Hänen runolois eletäh
rahvahan muston pizarehet, kuduat, voi sanuo,ollah ku rahvahan vardoičus.
Täs yksi runo «Päivypaston kirjaizet» knigaspäi. Sen livvikse sanoi Z. Saveljeva.

Sygyzys päi sygyzyh-
myö omua himuo tieŝimmö.
Vai tol’ko sygyzyl
net kullat – lehtyöt kirvotah.
Se murŝus on, tai vahnani,
tai iče pakui mual.
Ku parčusoba rudžizou,
ku ruskei pihly helizöy.
Kai meijan bariŝat.
Vai tol’ko syvyslähtendäh
(Voit nähtä, Jumal, taivahas)
Myö emmo usko
elämmö sydämel.

... Читать дальше »